All posts by : Bram

Sinds kort zijn we terug van een rondreis door zuid-Noorwegen. Het was onze eerste keer richting het noorden en het zal niet de laatste keer zijn. Wat een schitterend land om door te reizen! We skipten bewust de toeristische ‘hoogtepunten’ als Trolltunga, Kjeragbolten of Preikestolen. Tot drie uur aanschuiven om een foto te maken van de Trolltunga…?! Nee bedankt. In de plaats richtten we ons op het zoeken naar zoogdieren. Dat leverde toffe waarnemingen op van poolvosjes, vechtende muskusossen, berglemmingen, elanden en ander leuks. En dat zonder wachtrij.

En naar het schijnt barst het Noorse zeewater van het leven, dus planden we ook enkele stops langs de kust en fjorden. Gewapend met wetsuit en snorkel werden uren in het klaarheldere water doorgebracht. Zwemmen tussen zeestekelbaarsjes, tal van lipvisssoorten, hele scholen makrelen, machtig! Ik kwam zelfs een bizar uitziende soort tegen waarvan ik niet van het bestaan afwist. Na wat opzoekwerk bleek het om een diepzeekwal te gaan met de naam Physophora hydrostatica. Blijkbaar worden die soms door stromingen naar boven geduwd. Een andere diepzeesoort waarvoor we niet toevallig een diep fjord opzochten is de Ghost shark, Rabbit fish of Chimaera monstrosa. Met zo’n naam en uiterlijk is er weinig meer nodig om ergens bovenaan het lijstje doelsoorten te komen.

De Veldwerkgroep van de Nederlandse Zoogdiervereniging organiseert jaarlijks een buitenlands zomerkamp met als doel een gebied grondig te inventariseren op zoogdieren. Dit jaar stond de Donau Delta in Roemenië op het programma. Maar ondanks de grootsheid en aanlokkelijkheid van de delta, was ik vooral geïnteresseerd in de steppes en het landbouwgebied net buiten het deltagebied. Daar leven namelijk blindmuizen en Roemeense hamsters.
Die laatste is een endemische soort voor de Dobrudja regio en met zo’n beperkte verspreiding meteen ook heel kwetsbaar, zeker met de landbouwintensivering die ook daar begint op te komen.
De kans om die ene soort te vinden was genoeg om me in te schrijven voor het zomerkamp en me volledig te focussen op de steppesoorten. Reispartner Rollin Verlinde had dezelfde ingesteldheid en samen kregen we heel wat leuke steppesoorten voor de lens. Een geslaagde trip, zelfs zonder de delta fatsoenlijk gezien te hebben.

Opnieuw een week doorgebracht aan één van de vele soortenrijke kusten in Bretagne. Samen met de Strandwerkgroep, een groep enthousiastelingen die zich bezighouden met de studie van mariene biologie, bevonden we ons op het mooie Presqu’île de Crozon. Een locatie waar ik eerder al eens was geweest voor mariene fauna. En ook deze keer werden heel wat toffe soorten gevonden.

Begin november reden we naar de Vogezen om er enkele dagen gemzen te fotograferen. Er werd tijdens de rit al gedroomd van zonnige ochtenden met herfstkleuren. Maar op gemzenhoogte lagen de herfstbladeren al op de grond, en het weer werkte ook niet echt mee. Op één dag na kregen we enkel zware bewolking tot potdichte mist. Niet hetgeen waarvoor we kwamen. Dus de plannen om ook andere regio’s te bezoeken werden opgeborgen en we bleven een volledige week in de Vogezen, hopend op beter weer. De zon kregen we niet meer te zien, maar we werden de laatste dag wel beloond met sneeuw. Ook leuk! Het mooie ochtendlicht houden we met plezier voor een volgende keer.

In oktober hadden we enkele westerstormen die drijvende voorwerpen op het strand lieten aanspoelen. Gaande van flessen tot grote losgeslagen boeien. Op zich niet bijzonder ware het niet dat er op verschillende voorwerpen
Grote eendenmossels gevestigd waren. Soms wel honderden. Dat toont aan dat die voorwerpen al een hele tijd op zee aanwezig waren en van ver uit de Atlantische oceaan kunnen komen. Eendenmossels hebben niets met mosselen te maken, maar behoren tot de kreeftachtigen en zijn nauw verwant aan zeepokken. Met hun rankpoten filteren ze plankton uit het zeewater om zich te voeden.
Nog straffer waren de tientallen Columbuskrabben die tussen grote pakketten eendenmossels aangetroffen werden. Deze krabben zien we maar zelden bij ons. Het is een oceanische soort die enkel op drijvende voorwerpen gevonden wordt zoals wierpakketten, drijfhout of artificiële voorwerpen. En dan heel vaak tussen eendenmossels.

Langs onze kust komen heel wat soorten krabben voor. Om die diversiteit in beeld te brengen, fotografeerde ik de meest courante soorten op een zwarte achtergrond. Op onderstaande collage zijn volgende soorten terug te vinden: strandkrab, gewone zwemkrab, grijze zwemkrab, breedpootkrab, gewimperde zwemkrab, fluwelen zwemkrab, blauwpootzwemkrab, helmkrab, penseelkrab, blaasjeskrab, noordzeekrab, hooiwagenkrab, ruig krabbetje, nagelkrab, porseleinkrabbetje en harig porseleinkrabbetje.
Iedere krab werd zo beeldvullend mogelijk gefotografeerd voor optimale details, met tegenlicht voor dat tikkeltje extra, en met behulp van focus stacking voor een volledig scherp dier.

Edit 03/2018:
Ondertussen nog enkele soorten gevonden en gefotografeerd: Chinese wolhandkrab, erwtenkrabbetje, gladde kiezelkrab, cirkelronde krab en ovaalronde krab.

Eind augustus zaten we in het noorden van Spanje. We hadden eigenlijk maar één doelsoort: de Pyrenese desman.
De rest van de reis zouden we de kust afrijden, snorkelen, familie bezoeken en lekker niets doen. Maar door bosbranden en waakzame burgers hebben we de zoektocht naar de desman helaas vrij snel moeten opgeven. Resultaat: weinig gezocht, gefotografeerd en nog nooit zo uitgerust van reis teruggekomen. Wel een nieuwe soort kunnen fotograferen: de Cantabrische adder. Verder veel leuke mariene soorten gezien en op werkelijk iedere slaapplaats konden we de grote spitskop horen, een zuidelijke soort die naar het noorden oprukt en sinds kort ook in België te vinden is.

In 2012 reisde ik al eens naar Hongarije met als doel de bosslaapmuis te fotograferen. Veel leuke soorten gezien toen, maar ondanks alle inspanningen geen bosslaapmuizen. Dat bleef wat knagen, dus vertrok ik begin mei opnieuw naar Hongarije voor een tweede poging. Deze keer wel met succes!
Ook nieuw was de Westelijke blindmuis. Dit zeldzaam knaagdier leeft permanent onder de grond in een uitgebreid gangenstelsel. Oorschelpen en ogen zijn daar overbodig, dus die ontbreken. Wat mottig om leuk op foto te krijgen, maar de ontmoeting met dit bijzondere dier is er toch eentje om nooit meer te vergeten.
Verder kregen andere leuke soorten die te vinden zijn in Oost-Europa uiteraard ook de nodige aandacht.